شماره ۱۲: شعر ناپایی عهد یار غزل ۶ بیتی محسنی

شعر یازدهم به نام ناپایی عهد محمد رضا محسنی

در این مطلب «شعر ناپایی عهد » از محمد رضا محسنی حقیقی برگرفته شده از کتاب مجموعه اشعار محمد رضا محسنی حقیقی ویرایش یکم، شعر دهم، دفتر یکم نقل قول شده است. این کتاب در سال ۱۳۹۲ در شهر شیراز منتشر شده است. شعر ناپایی عهد یار یک غزل ۶ بیتی و دوازدهمین شعر این دفتر است.

گمان کردم که هم‌دردی و هم‌راه
ندانستم تو هم، دردی و بدخواه

ندارد پایداری در جهان هیچ
من از ناپایی عهدت، کشم آه

کنون سرمی‌کشم این آذرین‌آب
تو را شاید ببینم خواب آن‌گاه

که جز دنیای وَهم و خواب و پندار
به راهِ دل نیاید یارِ گُم‌راه

ندیدی آریا صدها هزاران
ز ترس چاله‌ها افتاده در چاه؟

رَهِ سخت‌ات تو را خواند دگربار
مشو ترسان، رسد آخر به درگاه

این سروده یک غزل و شعر نو از شاعر معاصر است برگرفته شده از کتاب مجموعه اشعار رضا محسنی حقیقی > بخش غزل ، قصیده و مثنوی ها > بخش یکم عاشقانه‌های غزل قصیده مثنوی ، صفحه ۱۶

معنای شماری از واژه های به کار رفته در شعر

• ناپایی = ناپایداری، دوام نداشتن ، موقتی و گذرا بودن ، سپنجی بودن، وارونه‌ی استمردار و جاودانگی
• آذرین آب = آب آتشین ، آب آتشین رنگ، سرخ رنگ ، گداخته ، کنایه از می و شراب سرخ رنگ
• ترسان = متوحش و مرعوب، هراسان ، ترسیده از چیزی