شماره ۱۳: شعر لحظه زیبای رسیدن سروده رضا محسنی

در این پست یک غزل شامل ۹ بیت به نام لحظه ریبای رسیدن از مجموعه اشعار محمد رضا محسنی بازگویی می گردد که سیزدهمین شعر از این دفتر است.

سوگند به آن لحظه‌ی زیبای رسیدن
در عشق نه نیکوست رهِ عقل گُزیدن

هم‌راه چو شد با تو یکی یارِ رَهِ عشق
آن‌گاه تویی و پَرِ پرواز و پریدن

گنجی‌ست به سَرکوه، برآن قله نگه کن
بس نیست تَهِ دَره چنین خوار خزیدن؟

دانی که بهای دَرِ آن گنج چه چیز است؟
دل از همه دنیا و هیاهوش بریدن

هُش‌دار، جدایی نشود پیر که زهر است
بُرنا نتوان ماند، در این تلخ چشیدن

پیوسته به یادآر، روا نیست در این راه
پیمان‌شکنی، پرده‌ی آزَرم دَریدن

ما در دلِ هستی چو حباب لبِ رودیم
این راستِ بی‌کاستی و ما و ندیدن!

برگیم بر این شاخه‌ی لرزنده‌ی گیتی
یک‌باره بریزیم به یک باد وزیدن

امروز نمانده‌ست جز این آریه‌وُش را
نقش رُخ دل‌دار به پندار کشیدن