شعر شماره ۲: تو را خواهم از این غوغا که تا پایان تو می مانی

شعر تو را خواهم از این غوغا که تا پایان تو می مانی

این شعر از محمد رضا محسنی به نام « تو را خواهم » یا « تورا خواهم از این غوغا » نام‌گذاری شده است.

تو را خواهم از این غوغا، که تا پایان تو می‌مانی
سخن‌های نهانی را ز چشمان‌ام تو می‌خوانی

به خود می‌بالم از آن‌که تو در راهِ چکاد دور
مرا هم‌راهی و یاور، سخن از صبر می‌رانی

ستایش می‌کنم فهم‌ات ازین پندار و بی‌بندی
زبان وَهم و رویا را نمی‌دانند و می‌دانی

دراین رویا من‌ام با تو، به دور از چشم بیگانه
بیفشان دست و پا کوبان که بر دردم چو درمانی

به راه آرزوهای‌ات بکوش ای آریاوُش چون
به‌این‌ها زنده‌ای ورنه، چو سنگِ سخت بی‌جانی

برگرفته شده از کتاب مجموعه اشعار محمد رضا محسنی حقیقی > بخش غزل، قصیده و مثنوی ها > بخش یکم عاشقانه‌های غزل قصیده مثنوی ، صفحه ۶

معنی برخی از واژه‌های به‌کار رفته در شعر

غوغا = مردم بسیار و درهم آمیخته. در فارسی به معنی جار و جنجال زیاد و فغان.

چَکاد = تارٌک، بالای پیشانی. سر کوه، بالاترین نقظه قله کوه.